Een werknemer gaat over de schreef. Hij begaat een strafbaar feit. De werkgever komt erachter. De werkgever baalt en voelt zich slachtoffer van het foute handelen van de werknemer. De werkgever ontslaat de werknemer en doet ook aangifte bij de politie. Daarmee is voor het bedrijf de zaak klaar, zou je zeggen. Maar wat kan gebeuren is dat de werkgever ook zélf wordt geacht verdachte te zijn. De werkgever, het bedrijf, kan zélf strafrechtelijk aansprakelijk worden gehouden.

In de praktijk van het strafrecht is sprake van een stijgende tendens, waarbij dus (ook) het bedrijf zich moet verantwoorden bij de strafrechter. Hoe daarin te handelen is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Wat bijvoorbeeld te denken van het volgende: 
Een werknemer vraagt voor het bedrijf een subsidie aan. De subsidie wordt verleend. Vervolgens komt de werkgever erachter dat de werknemer valse gegevens heeft verstrekt voor het krijgen van de subsidie. De werknemer wordt ontslagen en de werkgever voelt zich slachtoffer. Maar tegelijkertijd loopt het bedrijf reële kans zélf verdachte te worden. Het strafbaar handelen van de werknemer – waar de werkgever niets vanaf wist – kan onder omstandigheden worden toegerekend aan de werkgever. Want, zo zal de strafrechter zich bijvoorbeeld afvragen, hoe kan het dat de werknemer valsheid in geschrifte heeft kunnen plegen? Heeft de
werkgever wel voldoende maatregelen getroffen om te voorkómen dat werknemers zich misdragen?
Of:
een bouwvakker is bezig op de steiger met zwaar gereedschap. Hij is onoplettend. Een zware hamer valt naar beneden op het hoofd van een voorbijganger. Deze loopt zwaar letsel op. Het is goed mogelijk dat niet de bouwvakker maar wel het bedrijf strafrechtelijk wordt vervolgd. Want, ook hier speelt de vraag: hoe kon die gevaarlijke situatie ontstaan? Welke maatregelen heeft het bedrijf getroffen om te zorgen voor een optimaal
veilige werkomgeving? Zijn alle veiligheidsvoorschriften in acht genomen? Zo neen, dan heeft het bedrijf strafrechtelijk een probleem.

Uiteraard zijn er ook gevallen, waarin de werkgever zich van de verdachte-‘’status’’ kan bevrijden. 

Een voorbeeld:
Een supermarktbediende heeft 100 gram cocaïne in zijn kluisje op het werk liggen. De bediende wordt daarop betrapt en hij wordt ontslagen. De werkgever is strafrechtelijk niet verantwoordelijk voor het misdrijf dat de bediende heeft begaan. Het drugsbezit heeft niets te maken met zijn taken in de supermarkt.

Hoe dan ook:
elke casus vraagt om analyse en een aanpak, die toegesneden is op alle omstandigheden. Gouden regel: hoe eerder juridisch advies wordt ingewonnen, des te meer ellende wordt voorkómen.

Mayke Goris
Justion Advocaten Rotterdam
Linateabaan 69a
3045 AH Rotterdam
Tel. 010 – 440 31 00
info@justionadvocaten.nl
www.justionadvocaten.nl